سازمان ها متشکل از مجموعه سيستمهايي است که عملکرد سازمان رارقم ميزنند. هدف نخستين هرسيستمي، رسيدن به نتيجةمطلوب و مورد نظر است. اين تصور که فرآيندها مي بايد تجزيه وتحليل شده و به طور مستمر بهبود يابند زيربناي اصلي مفهوم سيستم مديريت کيفيت تلقي ميشود. به جرأت میتوان گفت که استانداردهای ایزو یکی از پرطرفدارترین مباحث مدیریتی سال های اخیر بوده است. به طوری که کمترین کشوری را می توان یافت که از نفوذ این استانداردها در امان مانده باشد. امروزه بسياري از سازمان ها براي استمرار بقاي خود در بازار و پاسخگويي مناسب و به موقع به نيازهاي مشتريان، تاکيد زيادي بر مساله کيفيت و پياده سازي استانداردهاي ايزو دارند. اجراي پروژه ايزو دريک سازمان در واقع تغييري است که روشهاي توليد يا خدمات را متحول مي کند. اما موفقيت پياده سازي اين سيستم ها همواره با ترديد همراه بوده است. موفقيت اجراي استاندارد مديريت کيفيت (ايزو)همواره يکي از مهمترين چالشهايي بوده که مورد توجه انديشمندان حوزه نظر و عمل بوده است. در ايران بسياري از شرکتها و سازمانهاي دولتي و خصوصي به سمت استقرار اين استانداردها حرکت کرده اند و موفقيت در اجراي استاندارد ايزو در اين سازمانها، متفاوت بوده است. در این مقاله به بررسی نقش این استانداردها و چگونگی تاثیر آنها بر روند بهبود فرآیندهای سازمانی می پردازیم.

ایزو ایزو9000 مدیریت کیفیت جامع رضایت مشتری عملکرد سازمان