هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه‌ی جو توانمندسازی و مهارتهای عمومی کارکنان بیمارستان بود. این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود. آزمودنی های این تحقیق شامل 145 نفر از کارکنان بیمارستان های شهر قم در سال 1399 بودند که با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند و مقیاس هشت مؤلفه ای اسکات و ژافه (1375) با تنظیم پرداختچی (1391) و پرسشنامه‌ی محقق ساخته‌ی مهارتهای عمومی کارکنان را تکمیل نمودند. اعتبار پرسشنامه‌ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، برای پرسشنامه جو توانمندسازی 88/. و برای مهارتهای عمومی کارکنان 92/. بدست آمد. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه توسط اساتید دانشگاه و متخصصان تأیید شد. برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده، آزمون‌های آماری (آزمون همبستگی پیرسون، رگرسیون همزمان، تحلیل واریانس یکراهه ANOVA و آزمون t تک نمونه ای) با استفاده از نرم افزار spss به کار گرفته شد. نتایج این پژوهش نشان داد که جو توانمندسازی بیمارستان های نمونه پژوهش در همه ابعاد بجز (روحیه، قدردانی، محیط کار سالم) به طور کلی با اطمينان 95/. بالاتر از حد متوسط است. وضعيت مهارتهای عمومی کارکنان بیمارستان، در همه ابعاد با اطمينان 95 درصد بالاتر از حد متوسط بود. بين جو توانمندسازی و مهارتهای ( ارتباطی و کارگروهی) با اطمینان 99% و مهارت‌های (حل مسئله، خلاقیت و حل تعارض) با اطمينان 95% رابطه‌ي همبستگي مثبت وجود دارد بيشترين همبستگي بين جو توانمندسازی و مهارت کارگروهی با درجه همبستگي 7/0 مشاهده ‌شد و بین جو توانمندسازی بیمارستان و مهارت مدیریت زمان کارکنان رابطه همبستگي مشاهده نشده است. جو توانمندسازی به طور کلی تبيین معناداري از مهارتهای عمومی کارکنان ‌دارد. همچنین نتایج نشان داد که هیچ تفاوت معناداري در ميزان مهارتهای عمومی کارکنان و ادراک جو توانمندسازی بیمارستان بر اساس ويژگي‌هاي جمعيت شناختي (جنسيت، سابقه خدمت، تحصيلات) آنها وجود ندارد. بهبود یافتن جو توانمندسازی بیمارستانها و مهارتهای کارکنان ، مستلزم شناخت اهمیت و کمبودها و کاستی های آن می باشد. از سوی دیگر می بایست؛ برنامه‌ریزی و تلاش در خصوص بهینه سازی جو توانمندسازی بیمارستانها به عنوان یک استراتژی ارزشمند تلقی شود و زمینه برای بهبود مهارتهای کارکنان و تحقق اهداف سازمانی بیمارستانها و ارائه ی خدمات درمانی کارآمد به جامعه، فراهم گردد.

جو توانمندسازی مهارتهای عمومی کارکنان بیمارستان