زمینه و هدف: این پژوهش با هدف بررسی نقش میانجی اعتمادسازمانی در رابطه میان فرحبخشی در محیط‌کار و یادگیری غیررسمی در سازمان های دولتی شهرستان شیراز صورت گرفته است. روش: تحقیق حاضر به لحاظ هدف کاربردی می باشد، پژوهش از نوع پیمایشی_تحلیلی و مبتنی بر تحلیل ماتریس کوواریانس با استفاده از الگوي مدل‌یابی معادلات ساختاري (SEM) است. با استفاده از روش نمونه‎گیری تصادفی طبقه‎ای، تعداد 171 نفر مدیر و معاون سازمان‎های مختلف به‎عنوان نمونه انتخاب شدند. یافته ها: در بررسی روابط میان متغیرها با وجود نقش میانجی بایستی اثرات مستقیم، غیرمستقیم و اثر کل مورد بررسی قرار گیرد، در صورتیکه رابطه میان فرحبخش در محیط‌کار و اعتماد یا رابطه بین اعتماد و یادگیری غیررسمی معنادار نباشد آنگاه میانجی‌گری کامل خواهد بود و در صورتیکه تمامی روابط معنادار باشند، آنگاه میانجی‌گری جزیی خواهد بود که با توجه به مقدار بدست آمده، اعتمادسازمانی در رابطه میان فرحبخشی در محیط‌کار و یادگیری غیررسمی میانجی‌گری جزیی دارد. نتایج: نتایج حاصل از پژوهش نشان می‌دهد تمامی اثرات مستقیم و غیر مستقیم بین متغیرها یعنی اثر فرحبخشی در محیط‌کار بر اعتماد‌سازمانی، فرحبخشی در محیط‌کار بر یادگیری غیررسمی و اعتمادسازمانی بر یادگیری غیررسمی همگی مورد تایید واقع شد. لازم به ذکر است قويترین ضریب اثر، مربوط به ضریب اثر فرحبخشی درمحیط‌کار بر اعتمادسازمانی است و ضعیف‌ترین ضریب نیز به ضریب اعتماد سازمانی بر یادگیری غیررسمی است.

اعتماد سازمانی فرحبخشی در محیط‌کار یادگیری غیر رسمی