دوره 6، شماره 2، تابستان 1403، صفحات 21 - 41

نویسندگان : ابراهیم غلامپور آهنگر* ¹ ، محبوبه حیدری ² ، جواد قاسمی ³ ، حسین خالصی ⁴

چکیده :
برای بررسی تاثیر «سکوت سازمانی و فرایند خط‌مشی‌گذاری» با توجه به اهمیت جایگاه نیروی انسانی اندیشه‌ورز و متخصص به عنوان مهمترین منبع و سرمایه سازمان‌هایی که برای تصمیم‌سازی و خط‌مشی‌سازی طراحی شده‌اند و عامل مهمی در عقلانی و منطقی کردن رویه‌ها و فرایندهای چنین سازمان‌هایی به شمار می‌آید، در این مقاله مبتنی بر روش تحلیل ثانویه با مروری بر ادبیات نظری موجود در خصوص سکوت سازمانی و تحلیل پژوهش‌های انجام شده، به این سوال پاسخ داده که چرا کارمندان حاضر در سازمان‌ها، که علم به ابعاد مساله داشته و راه‌حل مناسب را هم می‌توانند پیشنهاد کنند، در جهت حل مسائل سازمان سکوت می‌کنند؟ یافته‌ها، نشان می‌دهند که بخش مهمی از عوامل سکوت سازمانی به مدیران برمی‌گردد و حتی عوامل ساختاری موثر هم بی‌ارتباط با طراحی‌های سازمانی نخواهد بود که زیر نظر مدیریت قرار دارند. توجه ویژه به امر فرهنگ‌سازی در سازمان و بهینه‌سازی جو سازمانی برای مشارکت عمومی در فرایندهای سازمانی، ایجاد سازوکارهای تشويق و ترغيب كاركنان برای صحبت در مسائل كاري، عدالت سازمانی، ایجاد کانال‌های ارتباطی مؤثر فردی و جمعی، مستندسازی سیستماتیک و ایجاد شفافیت هم به عنوان عوامل و هم خود نتایج سکوت سازمانی از جمله اموری هستند که در وهله اول به تصمیمات و اقدامات مدیریت در سازمان¬های خط‌مشی‌ساز مرتبط‌اند.

کلمات کلیدی :
سازمان‌های دولتی، سکوت سازمانی، عقلانیت سازمانی، فرایند خط‌مشی‌گذاری، فرهنگ سازمانی